نوشتن در روزنامه‌ها و مجلات

در سال 1921 بولگاکف شروع به انتشار در روزنامه ها و مجلات پایتخت کرد. او مقاله‌های طنز، طرح‌ها و گزارش‌های روزنامه‌نگاری را ارائه داد. او به ویژه با روزنامه کارگران راه آهن گودوک که بخش طنز قوی داشت و همچنین ایلیا ایلف و یوگنی پتروف، میخائیل زوشنکو و دیگر طنزپردازان و طنزپردازان مهم آن دوره را منتشر می کرد، همکاری نزدیک داشت. اولین رمان او، گارد سفید ، سرانجام در سال 1925 و همچنین داستان های کوتاه او در یک مجله ادبی منتشر شد. بولگاکف پس از کشف پیش‌نویس رمان « قلب سگی»، طنزی هجوآمیز از نظام جدید شوروی و مرد جدید شوروی توسط پلیس مخفی، برای بازجویی احضار شد.

با این حال، به طرز معجزه آسایی، او مشمول هیچ مجازاتی نشد و دست نوشته ها بازگردانده شدند (اما این اثر تنها برای اولین بار در سال 1987 در دوره پرسترویکا منتشر شد.)

ممنوع‌شدن

در دهه 1930، ابرهای طوفانی روی بولگاکف جمع شدند. طنز ظریف او از سیستم اجتماعی شوروی نظام را به مقابله واداشت.
 تحکیم اقتدار استالین و نظم جدید مستلزم نهایت وضوح و واقع گرایی از نویسندگان بود که انتظار می رفت ویژگی های مثبت قدرت شوروی را منعکس کنند.
 نمایشنامه های بولگاکف عملاً در همه تئاترها ممنوع شد. بولگاکف تجربه دشوار گشت و گذار در تئاترهای مختلف را برای به نمایش گذاشتن نمایشنامه جدیدی در رمان تئاتری (1936) توصیف کرد. که تصویری کنایه آمیز از دنیای تئاتر و ادبی شوروی در دهه 1930 ترسیم می کند. اکثر شخصیت ها از نمونه های اولیه واقعی الگوبرداری شده است. این رمان ناتمام در دهه 1960 منتشر شد.
در دهه 1930، بولگاکف به سختی می‌توانست زندگی خود را تأمین کند: آثار او منتشر نمی‌شد و نمایشنامه‌هایش به صحنه نمی‌رفت. او با ناامیدی حتی نامه ای به دولت نوشت و یا اجازه مهاجرت یا فرصت کار در تئاتر را خواست. بلافاصله پس از آن، او تماس تلفنی از خود استالین دریافت کرد، که طبق خاطرات همسر بولگاکف، یک سوال ترفندی مطرح کرد: «چی، واقعاً از دست ما اینقدر مریض و خسته شدی؟» این سوال بولگاکف را غافلگیر کرد، اما او پاسخ داد که یک نویسنده نمی تواند در زمانی که از وطن خود دور باشد، اینقدر خلاقانه کار کند. 
استالین به او توصیه کرد. که برای کار در MKhAT درخواست بدهد: «فکر می کنم آنها با بردن شما موافقت خواهند کرد.» طبیعتاً، پس از آن تماس، بولگاکف شغلی، البته به عنوان دستیار کارگردان صحنه، به او واگذار شد، که برای  فردی در جایگاه او نقش تا حدی پست بود. اما مهم این بود که او حالا می توانست کار کند و درآمد کسب کند.

یلنا سرگئیونا، که گویی الهام‌بخش مارگاریتا است. برای اطمینان از انتشار رمان و حفظ میراث بولگاکف تلاش زیادی کرد. او برخی از آثار ممنوعه او را برای انتشار بعدی به غرب فرستاد – تا از فراموشی یا تخریب یا تصرف آنها توسط KGB جلوگیری کند. امروزه، مرشد و مارگاریتا یک رمان بسیار محبوب است. و در سراسر جهان شناخته شده است. در واقع، بسیاری از روس‌ها آنقدر آن را دوست دارند که به راحتی می‌توانند جملات و بخش‌هایی از رمان مشهور را نقل قول کنند.