شناختنامه‌ سرگِی داولاتوف

سرگِی داولاتوف

در جستجوی فراخوان زندگی

زندگی سرگِی دوناتوویچ داولاتوف، که در جستجوی خلاقیت و پر از تناقض سپری شد، نسبتاً کوتاه بود. او در سال 1990 در سن 48 سالگی درگذشت. با این‌حال این زندگی کوتاه، به دو دوره تقسیم می شود: قبل از مهاجرت و بعد از آن.

داولاتوف در 3 سپتامبر 1941 در شهر اوفا در شرق روسیه به دنیا آمد، جایی که خانواده او در آغاز جنگ جهانی دوم به آنجا منتقل شده بودند. مادرش ارمنی و پدرش یهودی بود و هر دو قبل از جنگ بخشی از صحنه هنری لنینگراد بودند (مادرش بازیگر بود و پدرش کارگردان تئاتر). در سال 1944 خانواده به لنینگراد نقل مکان کردند.

سرگِی داولاتوف تا سن 37 سالگی در کشور زادگاهش، اتحاد جماهیر شوروی زندگی می‌کرد و مجبور بود فشارهایی را که مخالفان ایدئولوژیک او بر او وارد می‌کردند، تحمل کند، زیرا هر آنچه را که می‌نوشت “از نظر ایدئولوژیک خصمانه” اعلام می‌کردند. سرگِی داولاتوف دوره دوم زندگی خود را در ایالات متحده گذراند و در آنجا به دلیل آثار ادبی خود به شهرت رسید. داولاتوف در طول زندگی خود سعی کرد شغلی را پیدا کند که خواستار او باشد. او بخش بزرگی از زندگی خود را در لنینگراد گذراند و در آنجا زبان و ادبیات خارجی خواند و هر دو بار ترک تحصیل کرد.

استفاده از تجارب اردوگاه در نویسندگی

دختر خارجی

یکی از بهترین رمان‌های او که در ایالات متحده نوشته شده است، «دختر خارجی» است که در آن داولاتوف محیط خود را به وضوح به تصویر می‌کشد، که معمولاً از آن به عنوان مهاجران روسیه‌ی «موج سوم» یاد می‌شود.
 روابط، درگیری‌ها و مشکلات شخصیت‌هایش را به خوبی می‌دانست. او نوشت که پنج سال است که همه چیز را وارونه انجام می‌دهد و نمی‌تواند به آن عادت کند.
 او به این ترتیب به تفاوت‌های زندگی در روسیه و زندگی در ایالات متحده اشاره کرد و به این واقعیت اشاره کرد که دو کشور در نیمکره‌های مختلف قرار دارند. زندگی داولاتوف در ایالات متحده آسان و بی‌دغدغه نبود. با این حال او این فرصت را داشت که بدون فکر کردن به عواقب، آن چیزی را که می‌خواست بنویسد و از این فرصت نهایت استفاده را کرد. در طول دوازده سالی که در ایالات متحده زندگی کرد، محبوبیت او افزایش یافت. او دوازده کتاب به زبان روسی منتشر کرد که از آن زمان به 29 زبان ترجمه شده است. 

 ژوزف برادسکی شاعر  ، که در سال 1987 برنده جایزه نوبل ادبیات شد، از ستایشگران بزرگ داولاتوف بود. برادسکی زمانی گفت: «او تنها نویسنده روسی است که آثارش تا آخر عمر خوانده خواهد شد.»
و همین‌طور نوشت: نکته تعیین‌کننده لحن او است که هر عضو یک جامعه دموکراتیک می‌تواند آن را تشخیص دهد: فردی که اجازه نمی‌دهد خود را در نقش یک قربانی قرار دهند، که نسبت به آنچه او را متفاوت می‌کند وسواس ندارد.

من می‌خواهم فقط به چخوف تشبیه شوم

سرگِی داولاتوف قبل از مهاجرت شروع به نوشتن کتاب کرد، اما برخلاف نویسندگانی مانند سولژنیتسین و برادسکی، آثار او قبل از تبعید منتشر نشدند. داولاتوف مهاجرت کرد تا به یک مرد حرفه‌ای ادبیات تبدیل شود و افتخار می‌کرد که به هدف خود رسیده است. او یک دنیای ادبی برای خودش خلق کرد که می‌توان متنی از آن را به قول شاعر معروف آمریکایی والیس استیونز بیان کرد: «دنیا پوچ است و مردم کسل‌کننده.»